Door de oogjes van.....

Ik word wakker, maar het is nog donker. Mijn broer heeft mijn dekbed naar zich toe getrokken en door de gaten in mijn pyjama heb ik het koud. Mijn moeder is bij mijn zusje, want ik hoor ze door de muur zachtjes tegen elkaar mompelen. Ik wil rustig opstaan zodat mijn broer niet wakker wordt, maar doordat ik met mijn been vast kom te zitten in het dekbed, krijg ik een por van mijn broer. Eenmaal uit bed, zoek ik kleding om aan te trekken naar school. ‘Altijd maar weer het zelfde pakkie’, denk ik. Doordat het donker is weet ik niet of die schoenen van mij zijn of van mijn broer. Ik neem ze toch maar mee. Zachtjes, vraag ik mijn moeder voor het ontbijt, maar die vertelt mij dat ik groot genoeg ben om voor mijzelf te zorgen. Gelukkig zie ik dat er nog een beetje pap van gister staat wat ik kan opeten. Na het eten, poets ik met een kale en gebruikte tandenborstel mijn tanden, maar de tandpasta is op en ik merk dat het water het weer niet doet…

Helaas ligt er (weer) geen geld voor de taxi en moet ik het lange stuk naar school lopen. Met mijn handen in mijn kapotte zakken loop ik over het grindpad naar school. Het waren toch de schoenen van mijn broer, ze zijn te groot. Moet ik dat vanavond ook weer ondergaan. Veel te vroeg op school zie ik mijn vriendjes. Ze hebben een flesje cola met zand gevuld waarmee we kunnen voetballen.

In de verte zie ik mijn witte meester aan komen lopen, hij lacht. Ik ren naar hem toe en grijp hem bij zijn been. Hij bukt en vraagt hoe het mij gaat. Ik zeg: “goed”. Vervolgens vraagt hij of ik een leuk weekend heb gehad, ‘ja hoor’, zeg ik glimlachend. Laat ik maar niet vertellen dat ik naar mijn oma moest, omdat mijn moeder geen geld had voor eten. De meester kijkt naar me en vertelt mij dat we er een leuke dag van gaan maken. De andere witte juffen lopen voorbij en zwaaien naar me, ik zwaai terug. Ik hoop dat we vandaag gaan gymmen met de witte meester en juffen.

Tijdens de lessen, komt de meester naast me zitten en legt mij uit hoe ik de som moet oplossen. Ik snap er echt helemaal niks van! Gelukkig blijft de meester rustig en legt hij mij de som nog een keer uit. De juffrouw is gelukkig met haar stok bij een ander kindje. Ik ben blij dat de meester mij helpt!

Aan het einde van de dag omhels ik mijn meester stevig, hij vertelt mij dat ik vandaag mijn best heb gedaan. Met een glimlach loop ik het klaslokaal uit en zwaai nog één keer naar de witte meester en de witte juffen zodat ik eindelijk die te grote schoenen uit kan doen. Op mijn blote voetjes loop ik terug naar huis!

Groetjes,
De witte meester!