The world upside down

Lieve lezers,

Bedankt voor alle berichtjes, skype-contact, postduiven en andere manieren om ons op de hoogte te houden in het voor ons verre en koude Nederland. Het is altijd fijn om te horen dat het ook goed met jullie gaat. Vandaar weer een kleine update vanuit het land waar de wolken schaars zijn en de zonnebrandolie rijkelijk vloeit.

We staan nu bijna drie weken voor de klas en hebben het lesgeven al behoorlijk eigen gemaakt. Vooral door leuke lessen in elkaar te flansen, probeer we de leerlingen iets wijzer te maken op bepaalde gebieden. We merken wel dat het ontzettend lastig is, omdat de leerlingen zich vasthouden aan de wijze waarop hun leerkracht lesgeeft. Ouderwets stampen!
Vooral de jongste kinderen (grade 1) hebben het zwaar te voorduren, omdat ze nog niet weten hoe het werkt in de klas en op school. Ze zijn tenslotte nieuw. De enige oplossing voor de leerkrachten is dan om die kinderen een zwieper te geven zodat ze zich aan de regels houden. Wij zien met trieste blikken toe hoe kinderen met angst de klas ingaan.

Wij zijn hier voor een onderzoek en in de hoop de leerlingen en leerkrachten iets bij te brengen met de kennis die wij hebben, maar als de leerlingen geslagen worden met linialen door hun leerkracht dan vraag je jezelf af wat eigenlijk echt belangrijk is. Die leerkrachten zijn geen monsters, maar juist onwetend. Ze hebben geen idee hoe ze orde in de klas moeten houden en boezemen daarom angst in bij de kinderen om voor overwicht te zorgen. Wij willen deze aankomende zes weken ervoor zorgen dat de kinderen met een fijn gevoel de klas binnen komen lopen. Want de kinderen zelf willen heel graag leren. Sommige kinderen hebben de meest slechte omstandigheden thuis, maar ze zijn iedere dag op tijd op school.
Je merkt dat de kinderen het fijn vinden dat we er zijn, want als wij het schoolplein op komen lopen, worden we omringd door 30 kindjes die ons allemaal een knuffel en een hand willen geven voor wat liefelijke aandacht. De tubes desinfectiegel vliegen er trouwens wel doorheen.

Ligt het in alle gevallen aan de leerkracht? Nee! Het komt dikwijls voor dat er leerkrachten gewoonweg niet komen opdagen. Wie worden er dan opgetrommeld? Juist ja, wij. Nu kwamen we vorige week vrijdag wel voor een hele speciale klas te staan, namelijk de zogenoemde voorvochtklas. Dit is een klas met terror kinderen die zo’n beetje alles kort en klein slaan. Na een dag met 4 ippons, 3 gebroken stoelen, en het ontwijken van gummetjes en potloden vonden we het wel welletjes. We hebben direct aangegeven dat we niet meer voor die klas willen staan. Dat begreep de directie wel. Die vrijdagavond ging om kwart over 9 het lampje uit. Gezellig!

Morgen (vrijdag) gaan we met een leerkracht uiteten en aankomende zondag is Lotte jarig. Dat betekent een knalfeest en vooral veel gezelligheid.

We willen jullie laten weten dat hier de dagen voorbij vliegen en dat we het ontzettend naar ons zin hebben. Dit is persoonlijk één van de mooiste ervaringen in mijn leventje!

Yours sincerely,

Master Nick