Geïntegreerd in de Namibische samenleving

Lieve lezers,

Hier weer een berichtje na een wat langere periode van stilte uit het nog steeds zonnige en gezellige Windhoek. We zijn weer aan het aftellen, want we hoeven nog maar anderhalve week voor de klas te staan en dan knallen we weer de weg op!

Iedere dag gaan we me de taxi naar ons 'werk'. En iedere dag is het weer een verrassing in wat voor voertuig en wat voor chauffeur we de weg op gaan. Zo hebben we al een keer meegemaakt dat de stoelen los zitten in de taxi, waardoor je met een plotselinge rem beweging wordt afgeschoten. De taxi chauffeurs vinden het ook geen probleem om tijdens het rijden andere passagiers op te halen terwijl wij nog in de auto zitten. Lekker op elkaar geprakt op de achterbank je spullen te bewaken terwijl je wegzweet uit de auto. Noem het gerust 'bijzonder'.
Na het uitstappen geef je die man zijn geld en hoop je nog op een 'dank je wel en een fijne dag'.

Dan loop je het schoolplein op en worden we overvallen aan knuffels van kindjes die blij zijn om ons te zien. Dan weten ze in ieder geval dat ze tijdens onze les niet geslagen worden.
Voordat je naar je lokaal gaat, beginnen de leerkracht met 'devotion time' (toewijding tot god). Dan leest één leerkracht voor uit de bijbel en bidden de leerkrachten met elkaar. Dit gebeurt twee keer per week. Man, iedere keer is het weer feest, leerkrachten die gaan zingen en klappen, elkaar de armen in vallen en zo hard mee neuriën alsof het lijkt of ze hun eerste orgasme beleven.
Als zij deze energie nou eens zouden steken in het onderwijs neem ik mijn toekomstige kinderen mee naar dit land. We kijken onze ogen uit!

Ook is er één docente die iedere ochtend met andere collega's zoent. Ook met ons! Ik voel mij echt een beetje betast... Als het nou een lekker wijf zou zijn...

Na deze bijzondere bijeenkomsten loop je naar je lokaal en merk je dat jouw 'mentor' er vandaag niet is. Sta je dan, zonder sleutel van het lokaal en met 40 kinderen voor je neus. Mijn improvisatie skills zijn wat dat betreft hier wel heel erg vooruit gegaan. Na een lange dag, probeer je de leerlingen met een fijn gevoel naar huis toe te sturen zodat de leerlingen er die volgende dag weer zullen zijn. Want naast de leerkrachten hoeven de leerlingen zich ook niet af te melden. Veel kinderen komen zelf ook met de taxi naar school, maar als mama of papa geen centjes heeft die dag, is er dus ook geen school voor dat kindje. Het liefst haal ik ze allemaal zelf op!

Net als in Nederland heb je in Namibië kinderen die onwijs slim zijn en kinderen die het gewoon nooit gaan snappen. In Nederland worden deze slimme kinderen voldoende uitgedaagd en begeleid naar het hoger onderwijs zodat ze uiteindelijk in een hoge functie kunnen presteren. Hier is het juist precies andersom. De slimme kinderen zijn hier het meest de dupe omdat de leerkrachten vaak niet weten wat ze met deze leerlingen moeten. Ze worden niet juist begeleid.

Uiteindelijk na een dag werken komen we thuis versleten aan. Het is dan warm (32 graden) en springen we meteen in onze zwemoutfit. We hebben namelijk een zwembad op ons dak. Inderdaad, wees maar jaloers! Hier kunnen we prima ontspannen en de drukke dag laten bezinken.

Iedere zaterdag doen we boodschappen en sjouwen we ons verloren. Het water uit de kraan kunnen we drinken, maar smaakt naar chloor. We moeten dus telkens pakken van 5 liter water meenemen naar huis, maar ik breek nog liever mijn arm dan dat ik twee keer naar de winkels loop. Het boodschappen doen is hier een regelrechte ramp. Het is er druk en je moet letten op je spullen. Vaak hebben de winkelwagentjes hier vierkante wielen waardoor je de andere klanten uit hun slippers rijdt.
Je vraagt aan de bakker voor 6 broodjes en dan kom je thuis en zijn het er 5... Leuk onderwijs. Leuk niet kunnen tellen.
Het wachten voor een kassa duurt laaaaaangg. Vreselijk lang! Veel lokalen gooien zoveel mogelijk in hun karretje en beslissen pas bij de kassa wat ze willen kopen. De rest hoeven ze niet en keilen dan hun karretje weer terug de winkel in. Je ziet ook overal karretjes verspreid door de winkel staan. Het betalen duurt ook zo traag. Nou ja kortom, gezeik!

Op zondag is het hier uitgestorven omdat 90% naar de kerk gaat. Voelt een beetje als Krimpen. Wij zijn zondag bezig om lessen voor te bereiden voor aankomende week. Zodat er over 15 jaar een bakker staat die wel 6 broodjes kan tellen.

Over anderhalve week zit het er weer op met onze stage en mogen we weer de weg. We hebben een auto gehuurd met tenten op het dak zodat we het ultieme gevoel weer kunnen ervaren: Vrijheid. Because the road is our home.
Op naar de woestijn en de victoria falls.

Het gaat hier super en ik voel me fantastisch. Ik wil jullie weer bedanken voor alle berichtjes en mededelingen. We houden contact.

Peace